Kingston, wat ben je mooi
Door: Marije
Blijf op de hoogte en volg Marije
26 Augustus 2014 | Canada, Kingston
Misschien moet je een paar dagen de tijd nemen om dit verslag te lezen… Het is namelijk nogal groot.
Dus Kingston. In één woord: betoverend.
De reis van Grande Prairie naar Kingston is goed verlopen. Tijdens mijn eerste vlucht heb ik allerlei interessante gesprekken kunnen voeren met een vrouw die even naar Edmonton heen en weer vloog voor een meeting. En tijdens mijn tweede vlucht heb ik gekletst met een meneer uit Oman, die op weg was naar huis.
Toen ik aankwam in Toronto en mijn koffer te pakken had gekregen op de, wel heel erg snel, draaiende band rolde ik langzaam een roltrap af. Ik was erg moe van de reis, verdrietig door het afscheid met kristen en nerveus over de busrit die nog moest komen. Op dat moment schalt er uit de geluidsboxen van het vliegveld “Hurt” van Cristina Aquilera… Moet je je voorstellen. Waggel ik daar een beetje verloren rond met mijn grote koffer, klaar om in te storten, op zoek naar voedsel, met “Hurt” als achtergrondmuziek. Is het moeilijk om hier een voorstelling van te maken, volg dan even deze link: https://www.youtube.com/watch?v=wwCykGDEp7M. Even lekker wegkwijnen in een momentje van zelfmedelijden.
Maar enfin. Het vliegveld van Toronto. Vanaf dit vliegveld moest ik met de “Megabus” naar Kingston. Dus ik opzoek naar de juiste opstapplek. Dit is uiteindelijk allemaal goed gekomen en ik had mij al helemaal geen zorgen hoeven maken over mijn bagage, waar ze zo moeilijk over deden op de website. Het gesnorde monopoly mannetje look-a-like meneertje die de chauffeur bleek te zijn, was ontzettend aardig en optimistisch. Er werd zelfs een film gedraaid in de gezellige bus. Na een lange bus rit van meer dan 3 uur, kwamen we dan eindelijk aan in Kingston. Nu was het wachten op het Tsjechische stelletje die mij zou oppikken bij de busterminal. Het wachten duurde niet lang, al snel werd ik met een warm welkom ontvangen.
Susan en Luděk zijn echt awesome!! Ze zijn echt super lief. Toen ik woensdag avond aankwam mocht ik van hen part meteen de hele koelkast leeg plunderen, vervolgens kreeg ik een dikke slaapzak van Susan, omdat mijn “bed in a bag” pakket van Amazon nog niet was aangekomen.
De volgende dag stapte ik vol goede moed de keuken in en probeerde ik in mijn beste Tsjechisch hen een goede morgen te wensen en te vragen hoe het leven ervoor stond. (Ik had ’s nachts geen oog dicht gedaan en daarom besloten Tsjechisch te leren via het internet). Mijn poging om als een wereldkenner over te komen eindigde echter in een groot lachsalvo en er werden allerlei verbeteringen naar m’n hoofd geslingerd.
Die dag heeft Susan mij een rondleiding gegeven in het universiteitsdistrict. Ook heeft ze mij alle winkeltje laten zien in downtown Kingston en van alles verteld over de omgeving en over Kingston zelf.
In de namiddag toen Luděk terug was van zijn werk gingen we met de auto naar een grote Canadese Mamamini waar ik wat serviesgoed kon kopen. Ik heb ook meteen allerlei mooie kussentjes gekocht en een lekker warm dekentje, waardoor ik uiteindelijk bijna omviel van de plastic tasjes. Vervolgens zijn we naar de allergoedkoopste supermarkt gegaan, zodat ik zo goedkoop mogelijk mijn basis boodschappen kon inslaan. (Echt heel lief! Want dit was hun vrije namiddag). ’s Avonds hebben we gezellig gekletst in onze reusachtige keuken, voordat ik in mijn reusachtige Queen size bedje kroop. Het Amazon “bed in bag” pakket had ik ondertussen ook in mijn bezit, dus ik sliep als een roosje.
Vrijdag heb ik de laatste inkopen gedaan om hier toch enigszins fatsoenlijk te kunnen leven voor vier maanden. Ook heb ik uren door de stad gedrenteld. Wauw, wauw, wauw. Zo mooi! Jullie hebben al een klein voorproefje gezien van het universiteit complex; Het is zo AWESOME. Ik ben ook al één gebouw binnen gelopen; de geur van de hal, de doffe dreun toen de deur achter mij dicht viel, de echo van mijn voetstappen op de gang…
Laten we zeggen dat het anders is dan het Duisenberg gebouw betreden: (http://www.rtvnoord.nl/content/groningeninbeeld/pics/groningen/Groningen_Zernike.jpg)
Vrijdagavond zat ik rustig op mijn kamer, toen Susan aanklopte. Zij verteld mij dat er een Blues festival was en dat het avond programma bijna ging beginnen. Het bleek maar tien dollar te zijn voor het hele weekend, dus ik besloot om mijn avond helemaal om te gooien en te genieten van de blues. Susan en Luděk konden zelf niet mee, omdat ze nog dingen moesten pakken voor de volgende dag. Zij zouden heel vroeg vertrekken om een hele dag te fietsen.
Dus ik alleen naar het “Limestone City Blues Festival”: het was geniaal. Het was een festival voor de oude garde die allemaal met hun eigen klapstoeltje een plekje zochten voor het podium. Je kon goed merken dat men trots was op dit festival en dat het vol zat met tradities. Het deed me eigenlijk een beetje denken aan de “Jazz fietstour” waar ik elk jaar bij mee help. Alleen dan zonder de fietsen, en veel groter en zonder pompoensoep. Maar toch!! Het voorprogramma werd gedaan door de band genaamd: “Kim Pollard band”. Dat was meteen al genieten!
Na afloop vroeg het meisje die naast mij op het stoepje zat of ik wist wanneer de volgende band zou spelen, hierdoor raakte we aan de praat. Zo ontmoette ik Sara, een internationale student uit Spanje. Super lief, super tof. We besloten samen naar de volgende band te gaan luisteren, de hoofd-act van de avond: “Lincoln Durham”. Deze man stond alleen op het podium en gebruikte alle instrumenten! Na deze geweldige avond, spraken we af om de volgende avond samen naar het festival te gaan.
Zaterdag heb ik weer rondgewandeld door Kingston. Het is hier zo mooi!! Allemaal statige grote huizen en mega grote parken! Het stikt hier ook van de eekhoorn. Toen ik voor het eerst eentje zag was ik helemaal dolenthousiast, maar na één dag was een eekhoorn voor mij al een soort stadsduif geworden. Het is zo heerlijk om langs het water te lopen en rond te kijken in de parken. Er zijn continu groepjes mensen bezig met yoga of allerlei andere takken van deze sport. Toen ik langs een soort Chinees kapelletje liep, waren daar allemaal oude mevrouwtjes in stilte een soort vechtdans aan het doen met samoerai zwaarden.
Na mijn wandeltocht ben ik gaan tekenen en heb ik geluisterd naar allerlei blues muziek. En om half 7 liep ik alweer met Sara richting downtown waar de bands gingen spelen. Toen we klaar zaten voor de muziek was er een geluidsmeneertje bezig dingen klaar te zetten en hij droeg een oranje “Jup, Holland, Jup” T-shirt. Dus ik besloot maar even te informeren of hij Nederland toevallig leuk vond. Begon hij helemaal enthousiast te vertellen dat hij het altijd zo geweldig vond in Nederland en dat hij echt een fan was van Nederlanders, quasi trots vertelde ik hem dat ik toevallig uit Nederland kwam en hij sprong nog net niet op en neer van vreugde, dat hij zomaar een Nederlander tegen kwam.
De eerste band die speelde was: ‘Irene Torres and the sugar devils’. Heerlijke muziek!! Allerlei kleine kinderen stond voor het podium helemaal los te gaan! De tweede act was van Quinn Sullivan. Echt geniaal!! Die jongen is 15 jaar en kan echt super goed gitaar spelen en kan ook nog eens echt goed zingen. Echt even de moeite waard om dit te zien:https://www.youtube.com/watch?v=ix4TNJvVk8M.
Na deze act was het alweer tijd voor de laatste band: ‘Tommy Castro & The PainKillers’. Sara en ik stonden helemaal vooraan los te gaan, haha steeds meer mensen gingen mee dansen. Ik denk wel dat wij op dat moment één van de jongsten waren. Ze bleven maar doorgaan en doorgaan, op den duur dacht ik dat ze gewoon dood zouden neervallen op het podium. Maar ze hebben het gehaald!! Toen Tommy Castro één van zijn LP platen tevoorschijn haalde om die even te promoten, liep hij naar voren en gaf de LP aan ons. Haha wij helemaal gelukkig, stelletje groupies dat wij waren. Na het optreden hebben we nog handtekeningen gekregen en samen een cd gekocht zodat we allebei een souvenir hadden, van een nu al super toffe avond. Op den duur raakten we met de pianist aan de praat en een Italiaans meisje die hier in Kingston woont. We besloten met een clubje mensen naar een terrasje te gaan om nog even te genieten van de warme zomeravond. James de pianist wilde graag iedereen trakteren op een drankje. Op dat moment werd hij gebeld door de ‘Big Boss’: Tommy Castro, die zei dat hij trakteerde op alle drankjes van de avond, dus dat James maar gewoon de ‘Business creditcard’ moest gebruiken!! We hebben een hele tijd op het terras gezeten, voordat Sara en ik besloten naar huis te gaan. Het was een geslaagde avond!
De volgende dag besloten Susan, Luděk en ik naar Westport te gaan; een dorp aan het ‘Rideau lake’. Op de top van een heuvel hadden we een prachtig uitzicht over het dorp. Nadat we hier een korte hike tocht hadden gemaakt, langs allerlei bos meren waar bevers hun dammen in bouwden (helaas geen bever kunnen spotten) was het tijd om terug te gaan naar Kingston om te zwemmen. Mijn awesome Tsjechische huisgenoten brachten mij naar de ‘Kingston mills locks’. Hier hebben we heerlijk gezwommen en gebarbecued.
Toen we weer terug waren bij ons huis, hebben we denk ik zo’n tien minuten stil gezeten voordat we met super mooie wielrenfietsen naar fort Henry fietsten, om daar te genieten van een prachtige zonsondergang. Aan de ene kant keek je uit over Kingston en aan de andere kant zag je het begin van ‘The thousand islands’. Terwijl we daar vredig zaten (nouja zij zaten en ik dartelde enthousiast rond om foto’s te maken) hoorden we allemaal geroep bij de ‘Kingston military college’ vandaan komen. Susan vertelde mij dat ze waarschijnlijk oefeningen aan het doen waren en dat we konden gaan kijken. Dus we stapten weer op onze fietsjes en raceten de heuvel af. Aangekomen bij het complex zagen, we allemaal jongens en meisjes in soldaten pakjes in groepjes masseren op een groot plein. Het zag er echt heel indrukwekkend uit, maar ik heb er geen foto’s van, omdat ik bang was dat ze mij zouden arresteren ofzo.. Na onze fietstocht eindigden we in de ‘Coffee way donuts’, waar ik heb genoten van een stukje worteltjestaart.
Maandag vroeg Susan of ik “Sandbanks Provincial park” wilde bezoeken. Ook stelde ze voor om Sara mee te vragen. Al snel zaten we met z’n drietjes in de auto en reden we richting ‘Picton Island’. Om op Picton Island te komen, moesten we met een gratis veerpont naar de overkant. Susan bracht ons eerst naar de top van een berg, waar een groot mysterieus meer te zien was. De informatie borden vertelden ons, dat het mysterie nog steeds niet helemaal was opgelost en dat er veel theorieën over het meer bestaan. Het was een heel gek gezicht, omdat je aan de ene kant naar beneden kon kijken en het meer onder ons zag, waar we met de veerpont hadden gevaren. En als je je dan omdraaide en een eindje verder liep zag je het mysterieuze meer voor je. Haha moeilijk te omschrijven, maar het was echt heel bijzonder.
Na een korte fotosessie, was het toch echt tijd om richting de zandbanken te vertrekken. Daar aangekomen konden we onze ogen niet geloven! Het was alsof we op één of ander Caribisch eiland waren beland. Heerlijk zacht wit zand en knalblauw, helder water. Het was bijna niet te geloven dat dit nog steeds het meer was, maar het water was lekker rustig en zoet. Hier hebben we enkele uurtjes heerlijk ontspannen genoten, voordat we begonnen met onze rit terug naar huis. Na onze veerpont tocht ben ik achter het stuur gekropen en helemaal terug gereden naar Kingston. Het was een prachtige weg terug, even iets anders dan die fiets overvolle straten in Groningen!
Voordat we naar huis reden gingen we langs de ‘Bulk Barn’… Dit was AWESOME. Kom je na zo’n sprookjesachtige dag ook nog eens in een soort sprookjes voedsel paradijs. Je hebt daar echt badkuipen gevuld met suiker waar je met een schep je zakken kunt vullen. Alle soorten chocolade in gigantische bakken, pasta, kruiden, snoepjes, thee!! Alles is er, en dan van alles heel veel!!!!
Sara en ik stonden echt met open mond toe te kijken hoe iedereen bezig was zakjes te vullen met al het lekkere eten!
Thuis aangekomen besloot ik me Sara mee te lopen naar Victoria Hall, waar zij nog verblijft tot ze naar haar nieuwe kamer verhuist. We raakten daar aan de praat met drie Nederlandse meisjes, twee Australische jongens en een Zweedse jongen. Ze vroegen of we later ook mee wilden eten en ’s avonds mee gingen naar een terrasje. Het is zo tof hoe je hier mensen ontmoet: “Hallo, ik ben dinges, ik kom daar vandaan, laten we vrienden zijn”. Sara en ik besloten eerst nog even een duik te nemen in het meer. Echt super dat je rond loopt in een stad en dan gewoon zo het water in loopt: schoon, helder en warm water! Na het eten gingen Sara en ik terug naar mijn huis, zodat ik me nog even kon omkleden. Susan en Luděk zaten in de keuken en we hebben eerst gezellig met hen gekletst voordat we vertrokken. Ik blijf het herhalen: “zij zijn echt super lief en gastvrij”. De hele club internationale studenten bleek in een Irish pub te bivakkeren. We zaten daar met mensen uit: België, Portugal, Nederland, Spanje, Zweden, Australië en Canada. Lekker multi culti :D.
Rond half twee besloot een gedeelte naar huis te gaan, met de overige mensen zijn we toen weer naar het meer gegaan voor een nachtelijke duik. Het water was nog steeds super warm! Dus in plaats van een stomme koukleum actie, was het gewoon weer genieten.
Nou dit waren dan mijn eerste dagen in Kingston. Geen idee hoeveel mensen het tot het einde van dit verslag gehaald hebben... Maar ja zo kan ik zelf in ieder geval al mijn avonturen teruglezen als ik als bejaard omaatje achter mijn hyper moderne laptopje zit.
Foto's Kingston: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.834117573288220.1073741840.100000699566012&type=1&l=8abcfba2ae
Foto's Queen's university: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.832176053482372.1073741839.100000699566012&type=1&l=abfe6ef5ff
-
26 Augustus 2014 - 21:32
Mum & Dad:
Wat weer super veel beleefd in korte tijd. En wat heb je ontzettend goede muzikanten gezien. Wonen er trouwens ook nog Canadezen daar? Het is wel een ontzettend multi-nationaal gebeuren nietwaar? Blijf genieten en ons trakteren op deze mooie verslagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley